Voorbeelden
Klik hier
Het Jaarverhaal
Care4Homecare
Draagkracht
Opdracht: Schrijf ons jaarverhaal op basis van interviews met enkele medewerkers en de directeur. We willen een verbindend verhaal dat positief vooruitblikt, zonder de moeilijke momenten uit het afgelopen jaar te vermijden. Het verhaal wordt live voorgedragen tijdens de jaarlijkse eindejaarsbijeenkomst.
Medewerkers krijgen een kort mooi geprint gedicht mee dat de essentie vat als aandenken.
"Er gebeurde iets magisch. Heel bijzonder en heel waardevol."
Myriam van Haften, Directeur Home4Homecare
Vrijblijvend verkennen wat de mogelijkheden zijn?
​
Stuur een e-mail naar info@manonhuntjens.com
of neem telefonisch contact op via
06-15888281 (WhatsApp kan ook)
​
​
​
Klik hier
Live Event
Carend (Jaarcongres Palliatieve Zorg)
Het laatste woord
Opdracht: Schrijf en draag een gesproken woord voor om het jaarcongres Palliatieve Zorg af te sluiten. Laat de professionals voelen hoe belangrijk hun werk is, en nodig hen tegelijkertijd uit om moed te tonen bij het bespreekbaar maken van de dood. Live voorgedragen in het Beatrixtheater Utrecht tijdens het jaarcongres Palliatieve Zorg van Carend, begeleid door live muziek van Nicolaas Duin.
"Met 'Het Laatste Woord' sloot dichteres Manon Huntjens het laatste congres van Carend af. Haar woorden hadden en hebben een enorme impact en ze verschenen nu in dit filmpje dat ik met trots deel."
Sander de Hosson, Longarts en Iniatiefnemer Carend
Draagkracht
het begon met mensen
die toen al zagen
dit kan anders
voor deze mensen
moeten we zorgen
dit kan beter
toen al wisten
dit kunnen we niet alleen
dit moet samen
over onze eigen grenzen heen
waar anderen dachten
is het niet een beetje ver gezocht
dachten zij nee
de moed
dat te durven zien
dat is de moed
die altijd al
in onze genen
in ons dna zat
nieuw durven denken
en dat denken
dan ook doen
anders durven zijn
en dat anders zijn
dan je kracht maken
2023 voelde voor velen
als een ondertussen
een tijd tussen wat was
en niet meer is
en wat nog moet beginnen
het gebied
tussen elkaar even kwijtraken
in de chaos
en elkaar weer vinden
in nieuwe kansen
een ondertussen dat niet stilstond
een epd
dat menigeen liever meed
en toch zorgen we
dat de patiënt
er niet onder leed
maar ook een jaar
waarin mooie samenwerkingen
ontstonden
waardoor we nog meer dan eerst
mensen die pijn hebben
mogen gaan ontzorgen
ook persoonlijk voor velen
een ondertussen
en een jaar dat zijn weerga niet kent
voor menigeen
of misschien wel voor iedereen
was er verlies, nieuw leven
vreugde en verdriet
we weten vaak niet eens
wat de ander te dragen heeft
als de waan van alledag
het overneemt
dan vergeten we soms
te vragen
wat de ander nodig heeft
dan vergeten we vaak
zelfs te vragen
hoe we zelf
alles kunnen blijven dragen
het ondertussen maakt plaats
voor een nieuw hoofdstuk in onze reis
waarvan de bestemming
nog niet altijd zichtbaar
maar de wens voor vooruit
helder is
de tijd van pionieren is voorbij
in wat we doen staan we sterk
in het jaar dat voor ons ligt
zullen we nog meer dan ooit
laten zien waar we voor staan
brengen we mensen samen
letterlijk
in maart
want ook dat is waar we voor gaan
om dat te kunnen doen
mensen verbinden buiten
wordt 2024
ook het jaar van elkaar weer ontmoeten
en vinden
binnen
omdat we dit jaar meer dan ooit wisten
die menselijke connectie
dat is de kracht
die we even zo misten
het mag schuren, het mag wrijven
dat moeten we niet vermijden
maar de glans
als we elkaar dan weer terugvinden
ergens in het midden
die mag blijven
2024
het jaar
waarin we niet alleen zorgen
voor de mensen waarvoor we het doen
maar ook elkaar
en onszelf
mogen dragen
dus laten we doen
wat we 13 jaar geleden durfde
met een open blik de toekomst in
stappen zetten
zonder altijd te weten
waar het uitkomen zal
laten we durven vallen
en weer opstaan
durven fouten maken
laten we ons niet afleiden
door wetmatige termen
en ingewikkeld gedoe
door rollen
en procedures
ingewikkelde implementaties
die nodig
maar niet leidend zijn
laten we los durven laten
wat was
vast houden wat ons bindt
ruimte maken
voor nieuwe kansen
we komen soms uit een wereld
waarin fouten maken niet altijd mag
maar onze kracht is
dat we anders zijn
dat we ondanks wat misschien gewoon is
anders durven kiezen
zonder angst voor het ongelijk
en laten we de kracht pakken
van ons unieke anders zijn
onszelf herinneren
aan onze eigen individuele kracht
de kwaliteit
van onze eigenheid
laten we de vragen leven
met een open blik
en een nieuwsgierige geest
naar elkaar
en naar wat komt
en bovenal
doen waar we goed in zijn
onze patiënten
zien als mensen
wat niet altijd makkelijk is
de mens leren kennen
als er lijden is
en daarom
laten we ook elkaar en onszelf
durven dragen
en wat vaker vragen
als we even botsen
en schuren
Wat als ik jou nou even
gewoon als mens zou zien?
Het laatste woord
Wat als de dood je in de ogen kijkt...
Zegt dat hij je komt halen
de datum open houdt
​
Dat we doodgaan is een weten
voor ons allemaal
maar voor degenen
die deze boodschap krijgen
zit dat weten niet langer verstopt
in een hoekje van hun wezen
zij moeten leren leven
met de dood elk dag als een weten
in onzekerheid
​
wat als je leven
je zo maakbare leven
zorgvuldig opgebouwd
dan opeens in stukken valt
en dan beland opeens in een tussenland
​
de eenzame plek
waar je buurman niet woont
waar je kinderen niet zijn
een plek waar je de weg niet kent
de taal niet spreekt
Hoe kunnen wij wegwijzers zijn
in dat tussenland
​
Er is niet 1 recept
voor omgaan met de eindigheid
waar de een wil praten
wil de ander dat je zwijgt..
Hoe kunnen wij dienaars zijn
in dat soms eenzame land?
​
Door er gewoon te zijn
van mens tot mens
van alle zorg die je kan geven
Is aandacht
een stukje van je menszijn
misschien wel
het grootste goed
dat we als mens hebben te geven
hoe kunnen we mensen helpen
onderdeel van het leven te blijven
niet alleen
door dagen toe te voegen
maar door je menselijkheid te brengen
door het lef te hebben
ook zelf
tegen de dood aan te kijken
te voelen hoe dat is
als je dat mee moet dragen
als je horen moet
je. gaat . dood
​
Laten we even daarmee zijn
een moment
in stilte met dat weten
het weten van je eindigheid
en met de stilte na het laatste woord,
die soms al voelbaar is in de aanloop
en misschien wil je daarbij even in iemand
in gedachten nemen
​
​
​
Ja, dan weet je nog beter
daar waar je verdriet ziet
dat een roep om troost wacht
spijt een vraag is om vergeving
waar we boosheid ontmoeten
verdriet nog wacht
en eenzaamheid een vraag is
om verbinding
durf te vragen
hoe het is om dit allemaal
te moeten dragen
Laten we samen ruimte maken
voor het leven en de dood
meer ruimte geven
door de dood niet weg te stoppen
maar te mee nemen
in het leven
​
laten we het niet weten
wanneer het einde daar is
draaglijker maken
voor degenen die het elke dag
in onzekerheid meemaken
door zelf het niet-weten
het niet kunnen sturen te accepteren
laten we niet vergeten
dat vraagt moed
om dat te kunnen doen
met een open hart
moeten we contact maken
met de eindigheid in onszelf
​
En soms,
soms zijn er geen woorden meer
is er niks meer te zeggen
Dan is alles wat we kunnen doen
zijn
in de leegte
​
met de ander
zonder de leegte te willen vullen
met vragen of extra dagen
en laten we in die leegte
de ander ruimte geven
afscheid te nemen
op eigen wijze tijdens het leven
van de persoon die iemand
voordat de dood zich nestelde
in zijn weten
was
en ook van het leven dat was
en het bestaan
dat niet meer zal zijn straks
​
dan geven we ook de ruimte
aan het leven
en geven we als het ware
iemand een stukje van zichzelf terug
​
Hier en nu