![](https://static.wixstatic.com/media/788b35_5b6bbb8803c24e5fa4213ee46b45e72a~mv2.jpg/v1/fill/w_416,h_555,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,enc_avif,quality_auto/788b35_5b6bbb8803c24e5fa4213ee46b45e72a~mv2.jpg)
Voorbeelden
Live Event
Carend (Jaarcongres Palliatieve Zorg)
Het laatste woord
Opdracht: Schrijf en draag een gesproken woord voor om het jaarcongres Palliatieve Zorg af te sluiten. Laat de professionals voelen hoe belangrijk hun werk is, en nodig hen tegelijkertijd uit om moed te tonen bij het bespreekbaar maken van de dood. Live voorgedragen in het Beatrixtheater Utrecht tijdens het jaarcongres Palliatieve Zorg van Carend, begeleid door live muziek van Nicolaas Duin.
Met 'Het Laatste Woord' sloot dichteres Manon Huntjens het laatste congres van Carend af. Haar woorden hadden en hebben een enorme impact en ze verschenen nu in dit filmpje dat ik met trots deel.
Sander de Hosson, Longarts en Iniatiefnemer Carend
Ongelofelijk raak. Elk woord. Vol in het hart. Dank je wel!
Jacomijn
Wow, wat heb jij toch een waanzinnig talent om woorden te vinden voor hetgeen we zo moeilijk vinden te duiden en verbinding te creëren waar zoveel afstand lijkt te zijn. Je vult mijn hart deze ochtend.
Angelique
Het Jaarverhaal
Het Hoogheemraadschap van Rijnland
Sterk in de Storm
Opdracht:
Schrijf een inspirerend en verbindend jaarverhaal voor de kerstborrel, gebaseerd op interviews met 15 medewerkers. Het verhaal werd voorgedragen door de directeur, met muzikale begeleiding van gitarist Jaco van der Steen, en professioneel opgenomen in de studio voor publicatie op het intranet.
Daarnaast is een gesproken woord geschreven voor de nieuwjaarsbijeenkomst, geïnspireerd door opgehaalde wensen tijdens de kerstborrel. Ook dit werd voorgedragen door de directeur, met pianobegeleiding van Nicolaas Duin.
​
​
​
Het was super gaaf om met jullie samen te werken. Ik heb er echt van genoten. Ik ben ongelooflijk trots op Hoogheemraadschap van Rijnland en de medewerkers. En het is prachtig hoe jij die trots in dit spoken word hebt weten te vatten!
Secretaris Directeur Hoogheemraadschap Rijnland
Werken met Manon is als magie. Je vertelt, Manon luistert en laat het resoneren in hoofd, hart en buik. Dan opeens zijn ze er: de woorden. De persoonlijke en universele woorden, de kern, dat wat raakt. Dat wat alleen maar tot stand kan komen in co-productie en toch onmiskenbaar een ‘Manon Huntjens’ woordenkunstwerk is. Gesproken en tastbaar, een living memory.
- Cindy Doesburgh
​
Vrijblijvend verkennen wat de mogelijkheden zijn?
​
Stuur een e-mail naar info@manonhuntjens.com
of neem telefonisch contact op via
06-15888281 (WhatsApp kan ook)
​
​
​
![IMG_4715 2.JPG](https://static.wixstatic.com/media/788b35_dc916a363f3648f5996fd4366d81a2d9~mv2.jpg/v1/fill/w_420,h_235,al_c,q_80,enc_avif,quality_auto/IMG_4715%202_JPG.jpg)
![icon_luck.png](https://static.wixstatic.com/media/788b35_a37f938579b8438b9470ac45a77c42f3~mv2.png/v1/fill/w_79,h_113,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,enc_avif,quality_auto/icon_luck.png)
Het laatste woord
Wat als de dood je in de ogen kijkt...
Zegt dat hij je komt halen
de datum open houdt
​
Dat we doodgaan is een weten
voor ons allemaal
maar voor degenen
die deze boodschap krijgen
zit dat weten niet langer verstopt
in een hoekje van hun wezen
zij moeten leren leven
met de dood elk dag als een weten
in onzekerheid
​
wat als je leven
je zo maakbare leven
zorgvuldig opgebouwd
dan opeens in stukken valt
en dan beland opeens in een tussenland
​
de eenzame plek
waar je buurman niet woont
waar je kinderen niet zijn
een plek waar je de weg niet kent
de taal niet spreekt
Hoe kunnen wij wegwijzers zijn
in dat tussenland
​
Er is niet 1 recept
voor omgaan met de eindigheid
waar de een wil praten
wil de ander dat je zwijgt..
Hoe kunnen wij dienaars zijn
in dat soms eenzame land?
​
Door er gewoon te zijn
van mens tot mens
van alle zorg die je kan geven
Is aandacht
een stukje van je menszijn
misschien wel
het grootste goed
dat we als mens hebben te geven
hoe kunnen we mensen helpen
onderdeel van het leven te blijven
niet alleen
door dagen toe te voegen
maar door je menselijkheid te brengen
door het lef te hebben
ook zelf
tegen de dood aan te kijken
te voelen hoe dat is
als je dat mee moet dragen
als je horen moet
je. gaat . dood
​
Laten we even daarmee zijn
een moment
in stilte met dat weten
het weten van je eindigheid
en met de stilte na het laatste woord,
die soms al voelbaar is in de aanloop
en misschien wil je daarbij even in iemand
in gedachten nemen
​
​
​
Ja, dan weet je nog beter
daar waar je verdriet ziet
dat een roep om troost wacht
spijt een vraag is om vergeving
waar we boosheid ontmoeten
verdriet nog wacht
en eenzaamheid een vraag is
om verbinding
durf te vragen
hoe het is om dit allemaal
te moeten dragen
Laten we samen ruimte maken
voor het leven en de dood
meer ruimte geven
door de dood niet weg te stoppen
maar te mee nemen
in het leven
​
laten we het niet weten
wanneer het einde daar is
draaglijker maken
voor degenen die het elke dag
in onzekerheid meemaken
door zelf het niet-weten
het niet kunnen sturen te accepteren
laten we niet vergeten
dat vraagt moed
om dat te kunnen doen
met een open hart
moeten we contact maken
met de eindigheid in onszelf
​
En soms,
soms zijn er geen woorden meer
is er niks meer te zeggen
Dan is alles wat we kunnen doen
zijn
in de leegte
​
met de ander
zonder de leegte te willen vullen
met vragen of extra dagen
en laten we in die leegte
de ander ruimte geven
afscheid te nemen
op eigen wijze tijdens het leven
van de persoon die iemand
voordat de dood zich nestelde
in zijn weten
was
en ook van het leven dat was
en het bestaan
dat niet meer zal zijn straks
​
dan geven we ook de ruimte
aan het leven
en geven we als het ware
iemand een stukje van zichzelf terug
​
Hier en nu
Wat als
Wat als ik jou nog gewoon
Als mens zou zien
niet met een label
of een probleem
met woorden
of in hokjes
die we allemaal maar bedachten
om elkaar
en onszelf te kunnen snappen
de hokjes die bepalen
dat er een normaal bestaat
en iets dat anders is
hokjes met muren
die ons scheiden
van wat we denken
dat we niet zijn
want wat jij bent
ben ik ook
wat als ik zou weten
dat we hetzelfde zijn
jij en ik
dat niets ons scheidt
wat als we zou durven zien
dat in ieder mens
een deel van onszelf schuilt
en dat als ik jou als anders zie
dat een stukje van mezelf is
dat ik nog niet durf te zien
een verslaafde
bedoel je een mens die een manier zocht
om de pijn
die het leven soms is
te doven
ook jij vond een wijze
om soms even
van het leven weg te lopen
een dakloze
bedoel je een mens die niet heeft
waar de wet recht op geeft?
ook jij voelt je soms ontheemd
alsof je nergens hoort
alleen jij hebt een dak
om onder te schuilen
als het even te veel wordt
een probleemjongere
nee, je bedoelt je een jong mens
met problemen?
ook jij hebt een deel
dat te jong
de onschuld verloor
nog steeds de pijn voelt
van toen
alleen sommigen
hebben meer te verduren
in een kort leven
dan de meeste mensen
in een leven meezeulen
een vluchteling
je bedoelt een mens
die veiligheid zoekt?
stel je voor
dat je alles wat je nu hebt
achterlaten moet
je huis je haard
je liefsten
je bakker om de hoek
je jas aan je kapstok
en nooit meer
terugkomen mocht
wie zou je dan zijn?
degene die je nu bent
je zou geen ander zijn
je zou hetzelfde
mooie mens zijn
wat als je jezelf nou
gewoon als mens zou zien
zonder de labels
de woorden
hokjes
en de ideeën
die we voor onszelf bedachten
niet de mooie
die goed voelen
je beter maken
niet de lelijke
die je minder maken
dan zouden we zien
dat we altijd veel meer hetzelfde zijn
dan wat we ooit
anders waren