Het laatste woord
Jaarcongres Palliatieve Zorg 2024
Beatrix Theater Utrecht
In opdracht van Carend
​​
Opdracht:
Schrijf en draag een gesproken woord voor om het jaarcongres Palliatieve Zorg af te sluiten. Laat de professionals voelen hoe belangrijk hun werk is, en nodig hen tegelijkertijd uit om moed te tonen bij het bespreekbaar maken van de dood. Live voorgedragen in het Beatrixtheater Utrecht tijdens het jaarcongres Palliatieve Zorg van Carend, begeleid door live muziek van Nicolaas Duin.
"Met'Het Laatste Woord' sloot dichteres Manon Huntjens het laatste congres van Carend af. Haar woorden hadden en hebben een enorme impact en ze verschenen nu in dit filmpje dat ik met trots deel."
Sander de Hosson, Longarts en Iniatiefnemer Carend
Vrijblijvend verkennen?
Het laatste woord
Wat als de dood je in de ogen kijkt...
Zegt dat hij je komt halen
de datum open houdt
​
Dat we doodgaan is een weten
voor ons allemaal
maar voor degenen
die deze boodschap krijgen
zit dat weten niet langer verstopt
in een hoekje van hun wezen
zij moeten leren leven
met de dood elk dag als een weten
in onzekerheid
​
wat als je leven
je zo maakbare leven
zorgvuldig opgebouwd
dan opeens in stukken valt
en dan beland opeens in een tussenland
​
de eenzame plek
waar je buurman niet woont
waar je kinderen niet zijn
een plek waar je de weg niet kent
de taal niet spreekt
Hoe kunnen wij wegwijzers zijn
in dat tussenland
​
Er is niet 1 recept
voor omgaan met de eindigheid
waar de een wil praten
wil de ander dat je zwijgt..
Hoe kunnen wij dienaars zijn
in dat soms eenzame land?
​
Door er gewoon te zijn
van mens tot mens
van alle zorg die je kan geven
Is aandacht
een stukje van je menszijn
misschien wel
het grootste goed
dat we als mens hebben te geven
hoe kunnen we mensen helpen
onderdeel van het leven te blijven
niet alleen
door dagen toe te voegen
maar door je menselijkheid te brengen
door het lef te hebben
ook zelf
tegen de dood aan te kijken
te voelen hoe dat is
als je dat mee moet dragen
als je horen moet
je. gaat . dood
​
Laten we even daarmee zijn
een moment
in stilte met dat weten
het weten van je eindigheid
en met de stilte na het laatste woord,
die soms al voelbaar is in de aanloop
en misschien wil je daarbij even in iemand
in gedachten nemen
​
​
​
Ja, dan weet je nog beter
daar waar je verdriet ziet
dat een roep om troost wacht
spijt een vraag is om vergeving
waar we boosheid ontmoeten
verdriet nog wacht
en eenzaamheid een vraag is
om verbinding
durf te vragen
hoe het is om dit allemaal
te moeten dragen
Laten we samen ruimte maken
voor het leven en de dood
meer ruimte geven
door de dood niet weg te stoppen
maar te mee nemen
in het leven
​
laten we het niet weten
wanneer het einde daar is
draaglijker maken
voor degenen die het elke dag
in onzekerheid meemaken
door zelf het niet-weten
het niet kunnen sturen te accepteren
laten we niet vergeten
dat vraagt moed
om dat te kunnen doen
met een open hart
moeten we contact maken
met de eindigheid in onszelf
​
En soms,
soms zijn er geen woorden meer
is er niks meer te zeggen
Dan is alles wat we kunnen doen
zijn
in de leegte
​
met de ander
zonder de leegte te willen vullen
met vragen of extra dagen
en laten we in die leegte
de ander ruimte geven
afscheid te nemen
op eigen wijze tijdens het leven
van de persoon die iemand
voordat de dood zich nestelde
in zijn weten
was
en ook van het leven dat was
en het bestaan
dat niet meer zal zijn straks
​
dan geven we ook de ruimte
aan het leven
en geven we als het ware
iemand een stukje van zichzelf terug
​
Hier en nu