Een diepe buiging

Soms is er een tijd

van elkaar even kwijtraken

in de chaos en geslotenheid,

om elkaar daarna weer te vinden

in nieuwe openheid.

 

Van afzondering naar eenheid

Van geslotenheid naar kwetsbaarheid

Soms is er een tijd
die vraagt om nieuw vertrouwen 

en verbinding.

 

Een diepe buiging

voor het vertrouwen

dat jullie gaven,

voor de compassie

waarmee jullie zorgen,

voor de echtheid

van jullie zijn.

 

De echtheid die onmisbaar,

maar niet altijd gemakkelijk is,

als je je medemens mag helpen,

juist wanneer er lijden is.

 

Het was een tijd

van elkaar opnieuw ontmoeten

en vinden.

Een tijd

Waarin we wisten,

het is niet alleen onze kennis,

onze gedrevenheid en expertise
waarin we elkaar vinden

maar die menselijke connectie,

dat is juist de kracht

die we even zo misten.

 

In het ontmoeten

mag het soms wrijven,

maar de glans,

als we elkaar weer vinden

zoals we deden, 

zal altijd blijven.

 

Dankbaar voor de afgelopen jaren
waarin mooie samenwerkingen

ontstonden.

En we nog meer dan eerst

mensen die pijn hebben

Mochten ontzorgen.

 

En laten we niet vergeten

we weten vaak niet eens

wat de ander te dragen heeft

als de waan van alledag

het overneemt,

dan vergeten we soms

te vragen

wat de ander nodig heeft

dan vergeten we vaak

zelfs te vragen

hoe we zelf 

alles kunnen blijven dragen.

 

Nu is er een tijd aangebroken
waarin we niet alleen zorgen

voor de mensen waarvoor we het doen,

maar ook elkaar 

en onszelf

mogen dragen.

En zien.

En laten zien.

 

Dankbaarheid 

en een krachtig vertrouwen

dat wat we samen bouwden

slechts het begin is

van nog veel meer.